bu blog yazma olayı zormuş..

Biraz tatil, biraz sıcak, biraz iş, biraz oğlan derken yok yazamadım.
Yazamadığım gibi sevdiğim bloggerları okuyamadım da.
Bugün biraz geziniyim dedim herkes tatil modunda.
Gezilen yerler, seyredilen filmler, okunan kitaplar, giyilenler, yenilenler :)
Hepsinde aklım kaldı.

İtiraf ediyorum bu blog yazma işi çok zormuş. Neyse ünlü olucam, herkes beni okuyacak gibi dertlerim yok nasıl olsa. Kendimce takılıyorum nede olsa.

Sevgiyle kalın...

2 haftadan beri oğlum yanımdaydı. Annesi ile tatile çıkmadan önce benim yanımda kalmak istedi. Çok güzel vakit geçirdik. Tabi krizlerde yaşadık.
Kriz sebebplerimizin başında annem bunu yapıyordu sen yapmıyorsun yada tam tersi. Birazda durumu kullanmaya çalışmasıda eklenince ağlama seanslarımız uzun sürdü. Krizler aşıldı bir şekilde ama kafamda büyük soru işaretleri bıraktı. Bu konuyu en kısa zamanda bir araya gelip halletmemiz gerekecek. Tatil dönüşüne bıraktık haliyle.
Gündüzleri çok kaliteli zamanlar geçirdiğimiz söylenemez ama saat 5'ten sonra sevdiği şeyleri yapmaya dikkat ettim. Bilgisayar oyunlarından heleki vurdulu kırdılıysa hiç hazetmeme rağmen mecburi olarak katılmak zorunda kaldım mesela. Yarış konusunda ortada buluşunca daha keyifli anlar yaşadık. Ben acemi olunca beni yenmek inanılmaz keyif verdi :) Çocuklara kızıyoruz ama hakikaten bağımlılık yapıyor bu oyunlar. Şimdi kendime yarış arkadaşı arıyorum... Her gelene hadi diyorum.

Son dönemlerde ne kadar çok animasyon çıkmış. Animasyon izlemekten hayal dünyam gelişti diyebilirim.

İşten sonra koltuğa yayılan ben bol bol gezdim oğlumla.

Şimdi o gidince ev boş kaldı. Tatilden gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum. Gelince yarışlara devam.

takıntılımıyım hakikaten

Sevgili Oytunla Hayatın sahibesi beni mimlemiş. Mim olayı nedir tam olarak anlamasamda bloggerların birbirini tanımaları için düzenlemiş oldukları güzel bir etkinlik olduğu kesin.

Bugüne kadar takıntılımıyım hiç üzerinde düşünmedim. Yada alışkanlıklarımın takıntı seviyesinde olup olmadığını hiç irdelemedim. Kısmet bugüneymiş.

Arabama binmeden önce mutlaka lastiklerini kontrol ederim. İstisnasız yaptığım bu davranış biçimi evet takıntı sayılır.

Kitaplarım konusunda takıntılıyım. Paylaşmayı severim ama kitaplarım mutlaka geri dönmeli ait oldukları yere. Kütüphanemde yerlerini almalılar yine. Eğer geri gelmediyse isterim mutlaka.

Alalade hazırlanmış bir sofrada yemek yemekten hiç hazetmem. Çatalım, bıçağım yerli yerinde olmalı. Karşımdakine saygısızlık sayarım, dolayıs ile kendime de.

Merdiven altından asla geçmem. Bu birazda batıl ama yinede takıntı sayılabilir. Çocukluğumdan kalma belki de :)

Diş konusunda takıntılıyım galiba birazda. İnsanların dişlerine bakarım sürekli nasıl diye.

Fetişistlik değil yanlış anlaşılmasın ama kadında el ve ayak önemlidir. Bakımlı olmayan ayak ve ele katlanamıyorum. Birde kırmızı oje sevmem kadında. Beyaz olmalı, temizlik hissi vermeli...

Birde parmak arası terlik giydiğimde atılan bakışlara takıntılıyım. Erkeğe yakışmıyormuş diyorlar ya. Size ne diyorum ben rahatım :)

Düşününce baya takıntılarım varmış hakikaten benimde.
Teşekkürler Oytunla Hayatın sahibesi :)

Aile kurmak kolay değildir. Aşk evliliğide olsa farklı iki kültürden gelen insanın uyum süreci sancılıdır. Ama aşk, sevgi ve tabiki saygı çerçevesinde bu sancılı zamanlar çabuk atlatılıyor. Bizde çabuk atlattık.

Alışkanlıklarımız değişti, ben bize dönüştü derken oğlumuz katıldı aramıza. Baba ve anne olduk. Ailemiz büyümüştü... Üç kişilik kocaman bir aile...
Hayatımızın dönüm noktası...

İlk zamanlar herşey güzel giderken kopukluklar yaşamaya başladık. Ben eski hayatımızı çocuğumuza göre törpüleyerek yaşamak isterken, o tamamen hayatını oğlumuza adayarak geçirmek istedi. Saygı duydum, anlamaya çalıştım. Oda beni anlamaya çalıştı aslında.
Fakat oğlumuz dışında hayatında hiçbirşey bırakmadığı için ilerleyen zamanlarda sıkılmaya başladı yaşadığı hayatdan. İşini bırakmıştı bakıcı istemediği için, arkadaşlarıyla görüşmüyordu oğlumuzun düzeni bozulmasın diye... Dışarı çıkamıyorduk, gezemiyorduk...
Sıkılmıştı, bunalmıştı... Yaptığı çok büyük bir fedakarlıktı... Kopuşlarımız arttı... İkimiz de ailelerimizi seneler önce kaybetmiştik, destek olanımız da yoktu haliyle...
kavgalar başladı, kıskançlık krizleri büyüdü...
Bunda benimde katkım vardır mutlaka...
Danışman bir arkadaşımızdan çok uzun süre destek aldık.
Değiştiremedik kendimizi...
Önceliklerimizi belirleyemedik...
Derken 11 senelik evliliğimizi ortak kararımızla geçen yıl sonu itibariyle sonlandırdık...
Küsmedik, darılmadık, çirkinleşmedik...
Herşey saygı çerçevesinde bitti...
Birlikte mutsuz olmak yerine, birey olarak mutluluğu tercih ettik...
Oğlumuz bizden çabuk kabullendi...
Muayenehanemi biraz büyüterek yaşadığım yer haline getirdim. Böylesi yaşamımı daha kolaylaştırdı...
Dağılmadık belki ama düzenimiz değişti...
Bireyliğe alışmak da zaman alıyor haliyle...
O bekar anneliğin zorluklarını yaşıyor, ben bekar babalığın...
Oğlum ilk tatil babasısın sen dediğinde içim ezilmişti...
Ama doğru demişti...
Onun tatillerinde birlikteydik sadece....

merhaba

Tatil babasıyım evet.

Eşinden yenilerde boşanmış, aslanlar gibi bir oğlu olan, boşlukta kalmış bir babayım ben.

Oğlumla yalnız geçirdiğim zamanların bocalamasını yaşıyorum henüz.

Evli baba kavramından uzaklaşmanın acemileştirdiği anlardayım.

Henüz yazmaya hazır değilim belki.

Mekan belli olsun dedim sadece.