Alışkanlıklarımız değişti, ben bize dönüştü derken oğlumuz katıldı aramıza. Baba ve anne olduk. Ailemiz büyümüştü... Üç kişilik kocaman bir aile...
Hayatımızın dönüm noktası...
İlk zamanlar herşey güzel giderken kopukluklar yaşamaya başladık. Ben eski hayatımızı çocuğumuza göre törpüleyerek yaşamak isterken, o tamamen hayatını oğlumuza adayarak geçirmek istedi. Saygı duydum, anlamaya çalıştım. Oda beni anlamaya çalıştı aslında.
Fakat oğlumuz dışında hayatında hiçbirşey bırakmadığı için ilerleyen zamanlarda sıkılmaya başladı yaşadığı hayatdan. İşini bırakmıştı bakıcı istemediği için, arkadaşlarıyla görüşmüyordu oğlumuzun düzeni bozulmasın diye... Dışarı çıkamıyorduk, gezemiyorduk...
Sıkılmıştı, bunalmıştı... Yaptığı çok büyük bir fedakarlıktı... Kopuşlarımız arttı... İkimiz de ailelerimizi seneler önce kaybetmiştik, destek olanımız da yoktu haliyle...
kavgalar başladı, kıskançlık krizleri büyüdü...
Bunda benimde katkım vardır mutlaka...
Danışman bir arkadaşımızdan çok uzun süre destek aldık.
Değiştiremedik kendimizi...
Önceliklerimizi belirleyemedik...
Derken 11 senelik evliliğimizi ortak kararımızla geçen yıl sonu itibariyle sonlandırdık...
Küsmedik, darılmadık, çirkinleşmedik...
Herşey saygı çerçevesinde bitti...
Birlikte mutsuz olmak yerine, birey olarak mutluluğu tercih ettik...
Oğlumuz bizden çabuk kabullendi...
Muayenehanemi biraz büyüterek yaşadığım yer haline getirdim. Böylesi yaşamımı daha kolaylaştırdı...
Dağılmadık belki ama düzenimiz değişti...
Bireyliğe alışmak da zaman alıyor haliyle...
O bekar anneliğin zorluklarını yaşıyor, ben bekar babalığın...
Oğlum ilk tatil babasısın sen dediğinde içim ezilmişti...
Ama doğru demişti...
Onun tatillerinde birlikteydik sadece....
7 yorum:
ahh tatil babası öyle acıttı ki yazın. çok güzel yazmışsın ama kötü hissettirdi. benzer şeyleri yaşadığımdan mı, aynı sonu yaşama korkumdan mı bilemedim.
seni birgün anlayacak bundan emin ol ve asla çocuğunla vakit geçirmekten vazgeçme! bugün tatil babası lakabı yarın keyif babasına dönüşecek inan. kardeşimden biliyorum. anneme "babamla sinemaya gidip denize giriyoruz ama sen hep ders çalış diyorsun" diyor :) o dönemde de anne emeklerinin boşa gittiğini düşünüp üzülüyor. ama çocuk bilinçlenince herşey yoluna giriyor inan.
işte bu sebepten müsadenle ben sana keyif babası diyeceğim ve yazılarını keyifle takip edeceğim, hoş geldin, iyi ki geldin :)
çok üzüldüm, şimdi ne yazsam havada kalır, herşeyde bir hayır vardır diyelim, benimde 3 yaşında bir oğlum var...Oğlunuz sizin en büyük destekçiniz olacaktır
kolaylıklar diliyorum
sevgiler
seyhan, cümlelerin nasılda iyi geldi.
Keyif babası çok hoşuma gitti :) Hatta çok mutlu oldum. Sağol desteğin için..
darkolivee; inşallah dediğin gibi olur.. Büyüdüğünde oğlum bizi anlayacak ve destekleyecek diye düşünüyorum bende...
Sağol..
okurken cümleleriniz içime çok dokundu...herşeye çok güzel adımlarla başlıyoruz ama zaman ne yaşatacak bilemiyoruz..henüz çocuğum yok ne hissederdim bilemiyorum..ama yalnız değilsiniz bir parçanız oğlunuz var eminim zamanla sizi anlayacaktır..
çocuklar hayatı kelimelerle anlatmakta ne kadar ustalar! "tatil babası"... hem içimi ısıttı, hem de yaktı...
hoşgeldin...
tibetin annesi; hoşgeldiniz ilk önce.
çocuklar o kadar masumki, yüreklerindekileri bir çırpıda akıtıveriyorlar işte.
Yorum Gönder